Fotoserie OPVANG 

Circa tweehonderdduizend dak en thuislozen doen dagelijks een beroep op de opvangcentra voor thuislozen in Nederland. Hun aantal groeit gestaag maar de opvang mogelijkheden zijn te beperkt. Een groot deel van de dak en thuislozen zijn  verslaafd aan drank of drugs of zijn (ex) psychiatrisch patiënt. Ze trekken van stad naar stad, op zoek naar een plaats in een dag of nacht-centrum voor een maaltijd en een slaapplaats. Al te vaak zijn de opvangcentra vol en is buiten slapen het enige alternatief. 

De gemeentelijke opvanggelegenheden en de centra van het leger des Heils hanteren strike regels: geen drank of dope gebruik binnen de muren. De particuliere en kerkelijke organisatie's hanteren een milder regime. De meeste verslaafde dak en thuislozen zoeken hun onderkomen dan ook in deze alternatieve opvanggelegenheden waar met weinig faciliteiten onderdak wordt geboden aan mensen die elders buiten de boot vallen. 

Een deel van de thuislozen komt in het opvangcircuit terecht nadat ze  ontslagen werden uit een psychiatrisch ziekenhuis, een  ander deel nadat ze hun woning wegens huurschuld, woningvervuiling of echtscheiding hebben verloren. Van toepassing is de definitie die prof. Heydendael, hoogleraar maatschappelijke gezondheidszorg formuleerde: Deze mensen lijden aan een ernstige toestand van maatschappelijk, persoonlijk en relationele kwetsbaarheid en zijn niet meer in staat om hun eigen leefmilieu te scheppen.

1998 -1990 Stipendium documentaire opdracht van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Bouwkunst en Vormgeving (W.V.C.) (Thuislozenopvang).